۱۴ نشانه اختلال کم توجهی و بیش فعالی (ADHD) در کودکان

ADHD چیست؟

اختلال نقص توجه و تمرکز همراه با بیش فعالی که با نام اختصاری ADHD از آن یاد می شود (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) ، نوعی اختلال پیچیده عصبی است که می تواند بر موفقیت فرزند شما در مدرسه و همچنین روابط او با دیگران تأثیر بگذارد. نشانه های ADHD متفاوت است و گاهی تشخیص آن نیز کمی دشوار است.

بسیاری از علائم فردی ADHD را می توان در هر کودک مشاهده کرد. بنابراین ، برای تشخیص اختلال بیش فعالی کمبود توجه ، پزشک ، فرزند شما را با استفاده از معیارهای مختلف ارزیابی خواهد کرد.

اختلال بیش فعالی و کمبود توجه را عموما در کودکان زمانی تشخیص می دهند که کودک به سن نوجوانی می رسد. سن میانگین تشخیص این اختلال در کودکان 7 سالگی است. اما اغلب آنها علائم و نشانه های جدی را در اوایل زندگی نشان می دهند.

چهارده علامت مشترک ADHD در کودکان عبارت اند از:

• رفتار خود محور

به نظر می رسد یک نشانه مشترک از  ADHD  ناتوانی در شناخت نیازها و خواسته های دیگران است. این علامت می تواند به دو نشانه بعدی منجر شود: قطع کردن صحبت دیگران و مشکل در صبر کردن برای رسیدن نوبت خود.

• مداخله در کار دیگران

خود محوری ممکن است باعث شود کودکی که ADHD دارد در میان صحبت های دیگران بیاید یا وسط بحث یا بازی ای که خود در آن  حضور ندارد دخالت کند.

• ناتوانی در صبر کردن برای رسیدن نوبت

این کودکان ممکن است برای منتظر ماندن تا رسیدن نوبتشان در فعالیت های گروهی و در کلاس درس یا هنگام بازی کردن با کودکان دیگر مشکل داشته باشند.

• آشفتگی و هیاهوی احساسی

کودک مبتلا به ADHD نمی تواند احساسات خود را کنترل کند. در زمان های نامناسب عصبانیت خود را بروز می دهند. کوچکترها ممکن است بداخلاقی کنند و اغلب اوقات بهانه گیرو کج خلق باشند. 

• بی قراری

این کودکان اغلب نمی توانند یک جا بنشینند، بلکه دائم از جای خود بلند شده، این طرف و ان طرف می دوند و بی قراری می کنند. وقتی هم که آنها را مجبور به نشستن می کنید، دائما سر جای خود پیچ و تاب می خورند.  

• مشکل در بازی کردن بی سر و صدا

بی قراری که یکی از مشخصات این اختلال است، نمی گذارد که این بچه ها آرام باشند. آنها در فعالیت های تفریحی و مهیج و بازی های لذت بخش به سختی میتوانند آرام باشند و بی سر و صدا بازی کنند.

• تکالیف ناتمام

کودک مبتلا به ADHD ممکن است علاقه زیادی به انجام بسیاری از کارهای مختلف داشته باشد، اما در تمام کردن آنها مشکل خواهد داشت. به عنوان مثال ، این بچه ها ممکن است پروژه ها ، کارها یا تکالیف خود را شروع کنند. اما به محض اینکه چیز دیگری توجه شان را جلب کرد ، تکالیف را رها کرده و به سراغ آن بروند.

• کمبود توجه

کودک ADHD  معمولا در توجه کردن دچار مشکل است. حتی زمانی که شما مستقیما با او صحبت می کنید و به نظر می رسد که حرف های شما را می شنود، اگر از او بخواهید، نمی تواند بگوید که همین الان به او چه گفتید.

• اجتناب از انجام کارهایی که نیاز به فعالیت ذهنی دارد

این آیتم نیز که همانند کمبود توجه، باعث می شود که کودک از از فعالیت هایی که مستلزم تلاش های ذهنی مداوم هستند، اجتناب کند. مثلا توجه به صحبت های معلم در کلاس درس یا انجام تکالیف.

• اشتباهات

کودکان مبتلا به ADHD  برای پیروی از دستورالعمل هایی که نیاز به برنامه ریزی یا اجرای برنامه دقیق دارد، دچار مشکل می شوند. این امر می تواند منجر به اشتباهات و بی دقتی شود. اما نشانه کم هوشی یا تنبلی این کودکان نیست.

• به فکر و خیال فرو رفتن

این کودکان همیشه هم غیر قابل کنترل و پر سرو صدا نیستند. نشانه دیگر این اختلال می تواند زیادی ساکت و آرام یا منزوی بودن کودک است و این که کمتر از سایر کودکان درگیر بازی ها و فعالیت های گروهی می شود. این کودکان ممکن است گاهی به یک نکته خیره شوند و به فکر و خیال فرو روند و حواسشان از محیط اطراف پرت شود.

• مشکل سازمان یافتگی  

این کودک در پیگیری کارها و فعالیت های سازمان یافته دچار مشکل هستند. مغمولا نمی توانند چنان که باید وظایف خود را پیگیری کنند و به انجام رسانند و این امر در مدرسه این کودکان را دچار مشکل می سازد. آنها معمولا نمی توانند انجام تکالیف و پروژه های مدرسه و سایر وظایف خود را اولویت بندی کنند.

حواس پرتی و فراموشی

کودک ADHD ممکن است فعالیت های روزانه ی خود از جمله انجام تکالیف مدرسه را فراموش کند. او همچنین ممکن است اغلب اوقات وسایلش را گم کند یا در مدرسه جا بگذارد.

• بروز علائم در محیط های مختلف

کودک مبتلا به ADHD معمولا علائم این بیماری را در بیش از یک محیط و مکان خاص مثل مدرسه یا خانه از خود نشان خواهد داد. مثلا  ممکن است عدم تمرکز و حواس پرتی را هم در مدرسه داشته باشد و هم در خانه.

چشم انداز و آینده بیماری ADHD

نشانه هایی که در این مقاله ذکر شد می تواند در تمامی کودکان بعضی مواقع دیده شود. علائمی مثل حواس پرتی، خود محوری، بی توجهی یا قطع کردن صحبت بزرگ تر ها، فقط مختص کودکان ADHD نیست و کماکان در تمام کودکان عادی نیز گاهی اوقات دیده می شود. اما شما به عنوان والدین، زمانی می توانید نگران وجود این اختلال در کودک خود شوید و در پی اقدامی برای درمان آن باشید که:

• کودک شما دائما و همیشه این علائم را از خود نشان می دهد.
• رفتار کودکتان، موفقیت او را در مدرسه تحت تاثیر قرار می دهد و یا این رفتار های غیر عادی باعث می شود بازخورد های منفی از جانب دوستان و هم سن و سالانش دریافت کند.

خوشبختانه این اختلال قابل درمان است. اگر در مورد فرزند شما تشخیص ADHD صورت گیرد، آن وقت می توانید با مراجعه به یک روانپزشک، تمام درمان های موجود برای این بیماری را مد نظر قرار دهید و با توجه به شرایط فرزندتان، بهترین روش درمانی و اقدام ممکن را برگزینید.

مرجع:

https://www.healthline.com/health/adhd/signs#1