از شر خارش چشم خلاص شوید!

حساسیت های چشمی و علائمی مثل قرمزی، خارش و آبریزش چشم، توسط همان محرک هایی ایجاد می شوند که باعث عطسه و آبریزش بینی می گردند. این گونه حساسیت ها در افرادی که از حساسیت فصلی رنج می برند، بسیار شایع است.

کالج آسم، آلرژی و ایمونولوژی آمریکا (ACAAI) چنین برآورد کرده است که حدود 50 میلیون نفر از مردم آمریکا مبتلا به آلرژی فصلی می باشند که این میزان 30 درصد از افراد بزرگسال و 40 درصد از کودکان را در برمی گیرد.

بیشتر افراد دچار آلرژی، علاوه بر علائمی مثل عطسه، گرفتگی و آبریزش بینی، از خارش ، قرمزی و آبریزش چشم و تورم پلک ها نیز رنج می برند.

در برخی موارد نیز این گونه حساسیت های چشمی می تواند منجر به ورم ملتحمه چشم (بیماری چشم صورتی یا کنژنکتیویت) و یا سایر عفونت های چشمی شود.

بنابراین اگر هم گمان می کنید که دچار حساسیت چشمی هستید، به کار بستن توصیه ها و نکات ذکر شده در این مقاله، می تواند به شما کمک کند تا از شر قرمزی و خارش مداوم چشم های خود خلاص شوید.

از بین بردن حساسیت های چشمی

رویکرد های زیر در رفع حساسیت های چشمی موثر است:

پرهیز از محرک ها

بنا به به این گفته ی معروف که « پیشگیری بهتر از درمان است»، بهترین رویکرد برای کنترل علائم حساسیت چشم، عدم قرار گیری در معرض محرک هایی است که نسبت به آنها حساس هستید.

مثلا در روزهایی که آلودگی هوا بیشتر است، تا حد امکان از بیرون رفتن خودداری کرده، در منزل بمانید و فیلتر تصفیه هوا را نیز روشن کنید. بهتر است از فیلتر های با کیفیتی استفاده کنید که مانع از ورود محرک های آلرژی زای موجود در هوا به فضای منزل می شوند.

اگر در فصل های حساسیت زا مجبور هستید که بیشتر در بیرون از منزل باشید، از عینک های آفتابی دارای فیلتر مناسب استفاده کنید تا از ورود آلودگی های هوا، گرده چمن و گل ها و سایر محرک ها به داخل چشم پیشگیری شود همچنین زمانی که در حال رانندگی هستید، از پایین کشیدن شیشه های ماشین خودداری کنید.

خارج کردن لنزهای تماسی چشم

از آنجا که سطح لنزهای تماسی می تواند محرک ها و ذرات هوا را جذب کند، در فصل های حساسیت زا سعی کنید به جای لنز، بیشتر از عینک استفاده کنید و یا از لنز های یک بار مصرف استفاده کنید که هر بار می توانید آنها را دور بیاندازید. در مورد این لنز ها احتمال تجمع ذرات و محرک های هوا بر روی سطح آنها کمتر است. البته بهترین کار این است که تا زمانی که حساسیت چشمی تان به کلی از بین نرفته است، از لنز استفاده نکنید.

همچنین استفاده از عینک هایی که دارای لنز فتوکرومیک است، می تواند حساسیت به نور را کاهش دهد و در برابر محرک ها و ذرات معلق در هوا، از چشمان شما محافظت کند.

قطره های چشمی بدون نسخه

از آنجا که حساسیت های چشمی یک پدیده رایج در میان افراد است، قطره های چشمی ضد حساسیت با برند های مختلف برای از بین بردن و کاهش قرمزی، آبریزش و خارش های چشم که در اثر حساسیت رخ می دهند، در دسترس می باشند که می توان آنها را از داروخانه ها تهیه کرد.

اگر حساسیت شما مختصر است، قطره های چشمی بدون نسخه نیز برای درمان آن به خوبی جواب می دهند که نسبت به قطره های تجویزی پزشک یا داروهای دیگر نیز ارزان تر هستند. از چشم پزشک خود بخواهید تا یکی از این برند ها را به شما معرفی کند تا بتوانید در زمان عود حساسیت آن را تهیه و استفاده کنید.

داروهای تجویزی

اگر حساسیتتان شدید تر و جدی تر است، قطره های بدون نسخه چندان موثر نیستند و احتمالا نیاز به مراجعه به چشم پزشک و مصرف داروهای قوی تر دارید.

قطره های چشمی و داروهای خوراکی تجویزی برای حساسیت های شدیدتر عبارتند از:

آنتی هیستامین: بخشی از پاسخ های آلرژیک بدن ما به صورت آزاد کردن ماده ای به نام هیستامین است که عروق خونی را گشاد می کند و دیواره این عروق را به طور غیر عادی نفوذ پذیر می سازد. علائمی که به وسیله هیستامین ایجاد می شوند، شامل آبریزش بینی و چشم ها و خارش و قرمزی چشم است. داروهای آنتی هیستامین، از طریق مسدود کردن اتصال ماده هیستامین به سلول های بدن که باعث واکنش های حساسیتی می شود، این واکنش ها را از بین می برد.
دکونژستان: داروهای دکونژستان، تورم مسیر های بینی را کمتر می کنند تا فرد بتواند راحت تر نفس بکشد. این داروها همچنین با کوچک تر کردن اندازه عروق خونی در قسمت سفیدی چشم، قرمزی چشم ها را از بین می برند. رایج ترین این دارو ها عبارتند از : فنیل افرین (phenylephrine) و سودوافدرین (pseudoephedrine). همچنین داروهای ترکیبی وجود دارند که همزمان دارای اثر آنتی هیستامین و دکونژستان هستند.
تثبیت کننده های سلول های مست (Mast): این داروها، در سلول های حاوی هیستامین که در برخی بافت های بدن از جمله پرده ملتحمه چشم و پلک ها وجود دارند، تغییراتی ایجاد می کنند که این سلول ها را از رهاسازی هیستامین و دیگر مواد محرک آلرژی باز می دارند. از آنجا که ممکن است چندین هفته طول بکشد تا داروهای تثبیت کننده سلول های مست، تاثیر گذار واقع شوند، بهتر است که این داروها برای جلوگیری و یا کاهش شدت آلرژی، پیش از شروع فصل حساسیت مصرف شوند.
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی: این داروها را که با نام اختصاری NSAID ها نیز خوانده می شوند، می توان برای کاهش تورم، التهاب و دیگر علائم مرتبط با آلرژی ملتحمه فصلی (که آن را با نام تب یونجه نیز می شناسند) مورد استفاده قرار داد.
استروئید ها: گاهی اوقات برای رفع علائم حاد حساسیت چشمی، ممکن است قطره های چشمی کورتیکواستروئیدی (کورتونی) تجویز شود. اما عوارض احتمالی مصرف طولانی مدت این داروها شامل فشار چشم بالا، گلوکوم (آب سیاه) و آب مروارید است. بنابراین معمولا برای مدت کوتاه و دفعات معدود تجویز می شوند و نه برای مصرف طولانی مدت.

ایمونوتراپی یا ایمنی درمانی

اگر هیچ یک از اقداماتی که ذکر گردید، موثر واقع نشود، می توانید از پزشک خود بخواهید که درمان ایمونو تراپی را برایتان به کار گیرد. در این نوع درمان، پزشک (متخصص آلرژی) می تواند مقداری آلرژن و محرک خاص به شما تزریق کند تا بدنتان به مرور زمان نسبت به آنها ایمن شود و کمتر واکنش های حساسیتی از خود نشان دهد.

آزمون حساسیت چشمی

با پاسخ به پرسش های زیر می توانید دریابید که آیا دچار آلرژی چشمی هستید یا خیر. اگر به این مورد مشکوک هستید، می توانید برای تشخیص آن از یک چشم پزشک کمک بگیرید.

آیا در خانواده و اقوام درجه یک شما آلرژی و حساسیت وجود دارد؟
آیا اغلب در فصل بهار و در موسم گرده افشانی دچار خارش چشم هستید؟
آیا تا به حال دچار بیماری عفونی چشم صورتی (pink eye) یا التهاب ملتحمه (conjunctivitis) بوده اید؟
آیا نسبت به بعضی از حیوانات مثل گربه حساسیت دارید؟
آیا معمولا برای کنترل عطسه، سرفه و گرفتگی بینی از آنتی هیستامین استفاده می کنید؟
آیا در فصل گرده افشانی، مواقعی که در منزل به سر می برید چشمانتان کمتر دچار قرمزی و خارش است؟
آیا زمانی که عطر می زنید یا آرایش می کنید و از لوسیون های خاص استفاده می کنید، چشمانتان دچار آبریزش می شود؟

اگر پاسخ شما به اغلب این سوالات مثبت است، احتمالا دچار حساسیت چشمی هستید. برای درمان این عارضه و به کارگیری اقدام مناسب می توانید به یک اُپتومتریست و یا چشم پزشک مراجعه کنید.

حساسیت چشمی و لنز های تماسی

ناراحتی هایی که در اثر استفاده از لنز های تماسی به وجود می آیند، اغلب در فصول حساسیت زا رایج تر هستند و برای افرادی که از این لنزها استفاده می کنند، معمولا این پرسش ایجاد می شود که آیا دارند دچار حساسیت به لنز شده اند؟

حساسیت به لنز همچنین ممکن است در مواقعی رخ دهد که فرد به تازگی از لنز های تماسی هیدروژل سیلیکونی استفاده می کند، در حالی که قبلا از لنز های هیدروژل نرم استاندارد استفاده می کرده است. در این موارد نیز ممکن است واکنش های حساسیتی بروز کند.

مطالعات نشان می دهند که معمولا حساسیت های چشمی که بر اثر استفاده از لنز های تماسی بروز می کنند، مربوط به خود این لنز ها نیستند، بلکه مربوط به ذراتی هستند که بر روی سطح لنز تجمع پیدا می کنند.

در مواردی که فردی لنز خود را از نرمال به سیلیکونی تغییر می دهد، خواص شیمیایی موجود در مواد سطح لنز ممکن است بیشتر جاذب ذرات هوا باشد و باعث شود که این ذرات بر روی سطح لنز نشست کند. همین امر باعث ایجاد ناراحتی های چشمی خواهد شد.

بیشتر چشم پزشکان معتقدند که بهترین نوع لنز های تماسی برای افرادی که دچار حساسیت های چشمی هستند، لنز یک بار مصرف است که بعد از هر بار استفاده دور انداخته می شود. این کار مانع از تجمع ذرات آلرژن و محرک ها بر روی سطح لنز می شود.

همچنین استفاده از نوع هیدروژل سیلیکونی برای این نوع لنز ها ترجیح دارد، چرا که نسبت به انواع نرمال آن، اجازه عبور اکسیژن بیشتری را به داخل لنز می دهد.