تاندونیت آشیل

تاندونیت آشیل چیست؟

تاندونیت آشیل (Achilles tendinitis)، آسیبی است که در اثر استفاده بیش از حد از تاندون آشیل رخ می دهد. این تاندون، در واقع نوار بافتی است که عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می‌کند.

تاندونیت آشیل غالبا برای دونده‌هایی اتفاق می افتد که ناگهان شدت یا مدت دویدن خود را افزایش می دهند. این عارضه همچنین ممکن است در میانسالانی که فقط آخر هفته‌ها ورزش‌هایی مثل تنیس یا بسکتبال انجام می دهند نیز رخ دهد.  

بیشتر موارد تاندونیت آشیل را می‌توان با مراقبت های نسبتا ساده، در خانه و یا تحت نظارت پزشک درمان کرد. برای پیشگیری از وقوع مجدد آسیب ها و حوادث، انجام تکنیک های خود مراقبتی ضروری هستند. موارد جدی ‌‌تر تاندونیت آشیل ممکن است به پاره شدن این تاندون منجر شود و نیاز به جراحی داشته باشد.

علائم و نشانه ها

درد مرتبط با تاندونیت آشیل، غالبا بعد از دویدن یا دیگر فعالیت‌‌های ورزشی، به صورت یک درد خفیف در پشت پا یا بالاتر از پاشنه پا شروع می‌شود. همچنین دردهای دوره ای شدیدتر نیز ممکن است بعد از دویدن طولانی یا بالا رفتن از پله وجود داشته باشد. علاوه بر این ممکن است که فرد به هنگام صبح، کمی ضعف و یا سفتی حس کند که معمولا با شروع فعالیت های ملایم بهتر می شود.

چه وقت باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر در اطراف تاندون آشیل درد مداوم احساس می کنید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.  اگر درد یا ناتوانی تان شدید باشید، باید هر چه سریع تر به دنبال درمان آن باشید، چرا که ممکن است دچار پارگی تاندون شده باشید.

علت ها

تاندونیت آشیل، در اثر کشیدگی مکرر یا شدید تاندون آشیل به وجود می آید.

در واقع زمانی که شما راه می روید، می دوید، می پرید یا روی پنجه پایتان می ایستید، از این تاندون استفاده می کنید.

ساختار تاندون آشیل، در اثر بالا رفتن سن ضعیف و آسیب پذیر می شود؛ خصوصا در افرادی که ناگهان شدت یا مدت دویدن خود را افزایش می دهند و یا فقط آخر هفته ها تمرینات ورزشی سخت انجام می دهند.

عوامل خطر

عوامل خطری که در بروز تاندونیت آشیل نقش دارند، عبارتند از:

• جنسیت شما: تاندونیت آشیل بیشتر در مردان اتفاق می افتد.
• سن: این مشکل با بالا رفتن سن نیز مرتبط است.
• مشکلات جسمانی: صاف بودن کف پا به طور طبیعی می تواند کشش و فشار بیشتری بر پاشنه آشیل وارد کند. چاقی و سفت بودن عضلات ماهیچه ساق پا نیز می تواند فشار بر روی این تاندون را افزایش دهد.
• گزینه های تمرینی: دویدن با کفش های فرسوده یا نامناسب می تواند باعث افزایش خطر تاندونیت آشیل شود. درد این تاندون، در هوای سرد بیش از هوای گرم وجود دارد. همچنین دویدن بر روی تپه یا سربالایی نیز شما را مستعد این درد می سازد.
• مشکلات پزشکی: افرادی که مبتلا به پسوریازیس یا فشار خون بالا هستند، بیشتر از سایرین در معرض خطر تاندونیت آشیل قرار دارند.
• مصرف برخی داروها: برخی از آنتی بیوتیک ها به نام فلورکینولون ها (fluoroquinolones)، نیز با بروز تاندونیت آشیل مرتبط هستند.  

عوارض و پیامدها

تاندونیت آشیل می تواند این تاندون را ضعیف تر و مستعد پارگی سازد؛ آسیب دردناکی که غالبا نیازمند جراحی است.

پیشگیری

با این که پیشگیری از بروز تاندونیت آشیل ممکن نیست، اما می توانید با رعایت نکات و اقداماتی که در اینجا ذکر می شود، این خطر را کاهش دهید:

• به تدریج سطح فعالیت خود را افزایش دهید: اگر به تازگی تمرینات ورزشی را آغاز کرده اید، مدت زمان و شدت تمرینات خود را به آهستگی افزایش دهید.  
• زیاد به خودتان سخت نگیرید: از انجام کارهایی که فشار و کشش زیادی به تاندون هایتان وارد می کند، خودداری کنید؛ مثل دویدن بر روی تپه و سربالایی. اگر ورزش های شدید و سخت انجام می دهید، حتما ابتدا تمرینات گرم کردن را انجام دهید و هرگز ناگهان شروع به ورزش نکنید.
• کفش هایتان را با دقت انتخاب کنید: کفش هایی که به هنگام ورزش می پوشید، باید از زیرسازی مناسب برای پاشنه پا برخوردار بوده و کفی حمایتی محکمی برای کاهش فشار در تاندون آشیل ایجاد کنند. از کفش های کهنه و فرسوده استفاده نکنید. اگر کفش هایتان نو هستند اما کفی آنها استاندارد نیست، می توانید کفی مناسب تر برای آنها تهیه کنید.
• هر روز تمرینات کششی انجام دهید: صبح ها زمانی را به انجام حرکات کششی عضلات ماهیچه و تاندون آشیل اختصاص دهید تا بتوانید انعطاف پذیری این قسمت را حفظ کنید.
• عضلات ساق پا را بکشید: عضلات قوی، ماهیچه و تاندون آشیل را قادر می سازند تا با فشاری که در طول ورزش و فعالیت جسمانی با آن مواجه می شوید، بهتر مقابله کنند.
• نوع ورزش ها و تمریناتتان را تغییر دهید: می توانید به جای فعالیت هایی مثل دویدن و پریدن که فشار زیادی به تاندون ها وارد می کنند، فعالیت های کم فشار تری مثل دوچرخه سواری یا شنا را امتحان کنید.

تشخیص بیماری

پزشک می تواند برای یافتن محل درد، التهاب یا حساسیت، در طول معاینه فیزیکی به آرامی به قسمت آسیب دیده فشار وارد کند. او همچنین میزان انعطاف پذیری، تنظیم، دامنه حرکتی و واکنشی مچ پا و ساق پا را ارزیابی می کند.

آزمایشات تصویربرداری

پزشک می تواند برای ارزیابی وضعیت بیمار، آزمایشات زیر را تجویز کند:

• تصاویر اشعه ایکس: اگر چه این تصاویر نمی توانند بافت های نرمی مثل تاندون ها را نشان دهند، اما به کمک آنها می توان وجود بیماری های دیگری را که می توانند علائم مشابه ایجاد کنند، رد کرد.  
• سونوگرافی: این ابزار، از امواج صوتی برای نشان دادن بافت های نرمی مثل تاندون ها استفاده می کند. همچنین سونوگرافی می تواند تصاویر متحرک از تاندون آشیل ایجاد کند و به سونوگرافی داپلر رنگی می توان جریان خون را در اطراف تاندون بررسی کرد.  
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (ام آر آی): تصاویر ام آر آی می توانند با استفاده از امواج رادیویی و مغناطیسی بسیار قوی، می توان تصاویر جزئی و دقیق از تاندون آشیل ایجاد کرد.

درمان تاندونیت آشیل

این مشکل را می توان با اقدامات خود مراقبتی به خوبی بهبود بخشید. اما اگر علائم این عارضه مداوم یا شدید باشد، پزشک می تواند دیگر گزینه های درمانی را پیشنهاد کند.

دارو درمانی

اگر مسکن های بدون نسخه از جمله ایبو پروفن یا ناپروکسن پاسخگو نباشند، پزشک می تواند برای کاهش درد یا التهاب، داروهای قوی تری تجویز کند.

درمان فیزیوتراپی

فیزیوتراپی می تواند گزینه های درمانی زیر را در اختیار بیمار قرار دهد:

• ورزش و نرمش: فیزیو تراپ ها اغلب اوقات حرکات کششی و قدرتی خاصی را برای تقویت روند التیام و قوی تر شدن تاندون آشیل و ساختارهای تقویت کننده آن تجویز می کنند.
•  وسایل ارتوپدی: کفش های مخصوصی وجود دارند که می توانند کشیدگی تاندون را تخفیف داده و زمینه مناسبی برای االتیام تاندون آشیل فراهم کنند.

جراحی

اگر پس از چندین ماه درمان، بهبودی حاصل نشود و یا اگر تاندون آشیل پاره شود، پزشک ممکن است برای ترمیم تاندون آشیل، جراحی را پیشنهاد کند.

سبک زندگی و درمان های خانگی

تکنیک های خود مراقبتی که شامل اقدامات زیر هستند، برای بهبود این عارضه بسیار موثر می باشند:

• استراحت کردن: ممکن است نیاز داشته باشید که برای چند روز از ورزش و فعالیت صرف نظر کنید و یا حرکاتی را که باعث فشار زیاد بر تاندون آشیل می شوند انجام ندهید و به جای آن تمرینات سبک تری مثل شنا، انجام دهید. در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به پوشیدن چکمه های مخصوص، بستن آتل یا استفاده از عصا داشته باشید.
• استفاده از یخ: برای کاهش درد یا التهاب، می توانید بعد از ورزش یا به هنگام درد، به مدت 15 دقیقه کمپرس یخ بر روی محل درد بگذارید.
• آتل بستن: بستن تاندون با نوارهای الاستیک مخصوص می تواندمانع از کشش زیاد آن شود و حرکت تاندون را نیز کاهش می دهد.
• بالا قرار دادن پا: پا را بالاتر از سطح قلب قرار دهید تا التهاب تاندون کاهش یابد. شب ها در حالتی بخوابید که پای آسیب دیده تان را بالا قرار دهید.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

  قبل از مراجعه به پزشک، بهتر است به پرسش های زیر پاسخ دهید:

• آیا این درد ناگهان شروع شد یا به تدریج؟
• آیا علائمتان در ساعات خاصی از روز و یا بعد از انجام فعالیت های خاص شدت یافته و بدتر می شوند؟
• به هنگام ورزش چه نوع کفشی می پوشید؟
• چه داروها و یا مکمل هایی را به طور منظم مصرف می کنید؟

از پزشک چه انتظاری دارید؟

پزشک ممکن است سوالات زیر را در ارتباط با تاندونیت آشیل از شما بپرسد:

• دقیقا چه زمانی آسیب به این قسمت وارد شد  یا درد تاندون آغاز شد؟
• آیا زمانی که استراحت می کنید، این درد کمتر می شود؟
• چه ورزش هایی را روزانه و به طور منظم انجام می دهید؟
• آیا اخیرا تغییری در تمرینات ورزشی تان ایجاد کرده اید و یا فعالیت ورزشی جدیدی را شروع کرده اید؟
• برای رهایی از این درد، چه اقداماتی انجام داده اید؟

 مرجع

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/achilles-tendinitis/symptoms-causes/syc-20369020