نشانه های اختلال بچه بازی یا پدوفیلیا و درمان بچه بازی

اختلال بچه بازی:

یک جاذبه جنسی به کودکان زیر سن بلوغ است، پارافیلی یک ناهنجاری جنسی می باشد که عبارت است از شرایطی که بر انگیختگی و لذت جنسی در فرد به اشیا، فعالیت ها یا حتی شرایطی که غیر معمول محسوب می شوند بستگی دارد

 پدوفیلی به فانتزی های مکرر و شدید بر انگیختگی جنسی، امیال یا رفتارهای جنسی نسبت به کودکان نابالغ یا کودکان با سن 13 سال یا کمتر طی یک مدت زمان حداقل 6 ماهه گفته می شود

پدوفیل ها معمولا نرد هستند و می توانند به هر دو جنس دختر و پسر جذب شوند، اختلال پدوفیلی در افرادی که این ناهنجاری جنسی را نشان می دهند یا در افرادی که داشتن هرگونه میل جنسی به کودکان را انکار می کنند اما نشانه هایی از پدوفیلی را نشان می دهند، تشخیص داده می شود

برای تشخیص این اختلال فرد باید طبق امیال خود عمل کند یا این که به علت داشتن امیال ناهنجار و فانتزی های ذهنی خود دچار فشار و مشکلات فردی شود. بدون این دو ویژگی، فرد ممکن است تمایلات بچه بازی داشته باشد اما دچار  اختلال پدوفیلی نیست

شیوع اختلال پدوفیلی به علتاین که به عنوان یک ناهنجاری اجتماعی شناخته شده است و به همین دلیل افراد آن را آشکار نمی کنند، مشخص نیست. تخمین هایی که از شیوع آن زده شده حدود 1 تا 5 درصد از جمعیت مردان می باشد و درصد بسیار کمی از خانم ها دچار این اختلال جنسی هستند

افراد متجاوز پدوفیل معمولا از افراد خانواده، دوستان یا فامیل های کودک می باشند. انواع فعالیت های پدوفیلی متفاوت و زیاد هستند و ممکن است فقط شامل نگاه کردن به کودک یا برهنه کردن و دست زدن به کودک باشد. اما اغلب فعالیت های پدوفیلیک شامل سکس دهانی یا لمس ناحیه تناسلی کودک توسط متجاوز و یا اجبار به لمس اندام تناسلی متجاوز توسط کودک می شوند

تحقیقات نشان می دهند کودکانی که کمتر تحت مراقبت قرار می گیرند یا آن هایی که بیشتر تنها هستند در خطر بالاتری از بابت سو استفاده جنسی قرار دارند

علائم بچه بازی یا پدوفیلیا :

بر طبق Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders,(DSM-5) ( جدید ترین منبع روان شناسی در دنیا) برای تشخیص اختلال پدوفیلی کرایتریای زیر باید وجود داشته باشند:

• فانتزی های جنسی مکرر و شدید، امیال یا رفتار ها با کودکان زیر سن بلوغ ( معمولا 13 سال یا جوان تر) برای یک دوره حداقل 6 ماهه
• این امیال جنسی نمایان شوند یا این که باعث اضطراب بارز یا آسیب در جامعه، شغل یا سایر جنبه های مهم عملکرد شخص شوند
• فرد پدوفیل حداقل 16 سال سن داشته باشد و حداقل 5 سال بزرگتر از کودکی باشد که روی آن فعالیت جنسی انجام شده است

بعلاوه تشخیص پدوفیلی باید نکات زیر را هم مشخص کند:

این که آیا فرد فقط به تنها از نظر جنسی به کودکان جذب می شود؟

جنس دختر یا پسر که به آن تمایل دارد باید مشخص شود و این که آیا امیال جنسی فرد فقط مختص به کودکان خانواده خودش می باشد؟

برای تشخیص قطعی پدوفیلی مشکلات زیادی وجود دارد. افرادی که دارای این اختلال هستند به ندرت داوطلبانه برای درمان و مشاوره مراجعه می کنند و معمولا به دنبال حکم دادگاه مجبور به شروع درمان و مشاوره می شوند

• آیا پدوفیلی یک اختلال روانی محسوب می شود؟ بله اختلالات پدوفیلی به عنوان یک اختلال روانی در DSM-5 از سال 1968 در نظر گرفته می شود و یک انتخاب نیست که فرد داشته باشد. پارافیلی ها ( اختلالات جنسی) بسیار زیاد با هم همراهی دارند و همین طور با سایر اختلالات روان پزشکی مثل اضطراب و افسردگی و اختلالات خلق و سو مصرف مواد همراه هستند
• پدوفیلی بیشتر در مردان رایج است یا زنان؟ این اختلال بیشتر در مرد ها دیده شده و در صورت وجود در خانم ها بسیار نادر و اندک است. یک مطالعه مشخص کرد که بین قربانیان تجاوز جنسی 6 تا 24 درصد آن ها آزار دیدن توسط یک زن را گزارش کرده اند

علت بچه بازی یا پدوفیلیا :

علل پدوفیلی به خوبی شناخته شده نیستند. مدل های فیزیولوژیک درباره رابطه بین هورمون ها و رفتار، مخصوصا نقش پرخاشگری و هورمون های جنسی مردانه را بررسی می کنند. تحقیقات قبل تر درباره علل نورولوژیک انجام شده اند

مدارکی وجود دارند که نشان می دهد پدوفیلی می تواند در خانواده منتقل شود اما این نکته که آیا این انتقال ژنتیکی است یا این که از طریق رفتار آموخته می شود مشخص نیست

سابقه آزار جنسی در کودکی یکی دیگر از فاکتورهایی است که به نظر می رسد در ایجاد پدوفیلی در فرد نقش دارد. اما این مورد هنوز ثابت نشده است. مدل های یادگیری رفتاری این را پیشنهاد می دهند که کودکی که قربانی یا شاهد یک رفتار نامتناسب جنسی بوده بسیار مستعد کپی کردن همان رفتار ها هستند. این افراد که از ارتباطات اجتماعی و جنسی طبیعی محروم اند به دنبال کسب لذت از راه های غیر قابل قبول جامعه می باشند

​​​​​​​

آیا یک فرد با پدوفیلی به دنیا می آید یا این اختلال نتیجه تعاملات محیطی است؟

پاسخ این سوال هنوز در حال مطالعه شدن است. امیال پدوفیلیک قبل یا در دوران نوجوانی و تقریبا حوالی زمانی که جنبه جنسی فرد به وجود می آید ظاهر می شوند. شواهدی وجود دارد که به طور متوسط افراد پدوفیل دوران کودکی پر حادثه ای داشته اند از جمله تروماهای جنسی . شواهد دیگری هم افراد پدوفیل را به تروماهای مغزی در دوران کودکی شان مرتبط می کند. یک مطالعه نشان داده که پدوفیل ها دو برابر سایر افراد در کودکی دچار تروماها و ضربه های مغزی شده اند. بعضی تحقیقات هم شامل تفاوت های فیزیکی در مغز و هورمون های افراد پدوفیل می شوند اما مطالعات بیشتری نیاز است تا این بافته های اولیه تایید شوند

آیا تفاوت های نورولوژیک بین افراد پدوفیل و افراد عادی وجود دارد؟ مطالعه مغز افراد با اختلال پدوفیلی همچنان بدون نتیجه قطعی در حال انجام است. مدارکی از بعضی مطالعات نشان دهنده ناهنجاری های خاص در مناطق مختلف مغز که با امیال پدوفیلیک مرتبط هستند، می باشد. این یافته ها به صورت گسترده ای روی تفاوت لوب های فرونتال و تمپورال مغز مانور می دهد و تحقیقات بیشتری نیاز است

درمان بچه بازی یا پدوفیلیا :

درمان اختلال پدوفیلی می تواند شامل رفتار درمانی و درمان دارویی باشد، این درمان ها میل و احتمال عمل به آن را کاهش می دهد اما این اختلال اغلب در تمام طول زندگی وجود دارد

درمان های شناختی شامل بازسازی اختلالات شناختی و تمرین همدلی می باشد. بازسازی اختلالات شناختی اصلاح این طرز فکر در فرد پدوفیل است که خود کودک تمایل دارد در عمل جنسی فرد شرکت داشته باشد. تمرینات همدلی شامل وادار کردن متجاوز برای دیدن زندگی از دید قربانی و درک بیشتر ضرر و ضربه هایی است که به آن ها می زنند. رویکرد های شایسته سازی مثبت روی مهارت های اجتماعی و رفتار مناسب تاکید دارد. برای مثال اصلاح رفتار ها به این صورت است که بلافاصله به بیمار در قبال رفتارش واکنش نشان داده می شود که این موضوع می تواند در تغییر رفتار فرد مؤثر باشد

تحقیقی این موضوع را که متجاوزان جنسی مستعد تکرار جرم خود هستند را تکذیب می کند. در واقع احتمال ارتکاب مجدد جرم در متجاوزان جنسی بسیار پایین تر از تمام انواع دیگر جرم ها می باشد و دپارتمان عدالت آمریکا مشخص کرده که فقط 3 درصد متجاوزین به کودکان طی 3 سال بعد از آزاد شدن از زندان مرتکب جرم جنسی دیگری می شوند. آنالیز صد ها مطالعه تایید کرد که به محض مشخص شدن جرم در بیشتر متجاوزان محکوم شده، مجدد مرتکب تجاوز نمی شوند. ( همه افرادی که به کودکان تجاوز می کنند پدوفیل نیستند و تنها 40 تا 50 درصد متجاوزین جنسی محکوم شده که به کودکان تعرض کرده اند دارای کرایتری های تشخیصی اختلال پدوفیلی هستند

در حالی که شروع درمان برای جلوگیری از انجام عمل جنسی و جذب شدن به کودکان در بیمار پدوفیل می شود، بسیاری از این افراد به علت بالا بودن ریسک تبعات قانونی که به دنبال قانون گزارش اجباری این موارد توسط متخصصان از جمله درمانگران باید رعایت شود، تحت درمان قرار نمی گیرند

پیش آگهی کاهش امیال پدوفیلیک به این علت که فانتزی های جنسی طولانی مدت درباره کودکان بسیار سخت کنار گذاشته می شوند، به راحتی تخمین زده نمی شود. متخصصان می توانند به کاهش شدت این فانتزی های ذهنی و بالا بردن استراتژی های مواجهه و مقابله با آن ها در بیمار کمک کنند. روان درمانی دینامیک، تکنیک های رفتاری و راهکار های دارویی همگی در کاهش امیال کمک کننده هستند اما تاثیر آن ها در همه طول زندگی یک رویکرد عملگرایانه می باشد

یک فرد با افکار پدوفیلی برای کمک گرفتن چه کاری باید انجام دهد؟ چندین روش درمانی که می توانند برای فرد با امیال پدوفیلی به صورت انتخاب های مختلف باشند، وجود دارند که رفتار و سلامت ذهنی فرد را هنگام مواجهه با این شرایط بهبود می دهند. این درمان ها شامل درمان های شناختی، همدلی و رویکردهای بازسازی باشد

آیا درمان های تراپوتیک برای پدوفیلی وجود دارند؟ برای افراد پدوفیل که خواستار درمان شدن هستند، تحقیقات نشان می دهند که درمان های شناختی رفتاری می توانند مؤثر باشند. این مدل ها شامل بیزارسازی، مواجهه سازی، بر انگیختن حس همدلی در متهم مثلا با نشان دادن فیلم هایی از تبعات کار متجاوز روی زندگی قربانی، پیشگیری از بازگشت دوباره تمایلات با شناسایی عوامل محرک و شرایط پر خطر و چگونگی مخدوش کردن عوامل محرک، سیستم نظارتی ( این که رفتار فرد متجاوز توسط افراد خانواده کنترل شود) و نگه داشتن این رویه به صورت مادام العمر می شوند

پروژه پیشگیری کلینیک های دانکل فلد در آلمان از تکنیک های شناختی رفتاری برای آموزش کنترل تکانه های جنسی بیشتر از 5000 هزار نفر که به صورت داوطلبانه به این مرکز مراجعه داشتند، استفاده می کند. ( آلمان بر خلاف آمریکا قانون گزارش دهی اجباری در این موارد را ندارد) این کلینیک همچنین درمان های دارویی را هم در مواقع نیاز انجام می دهد مثلا داروهای پایین آورنده سطح تستسترون برای کاهش میل جنسی. نتیجه های ابتدایی این پروژه با وجود کوچک بودن جامعه آماری به نظر امیدوار کننده می آید: شرکت کننده ها پیشرفت های چشمگیری در توانایی کنترل امیال خود  در ارتباط با کودکان داشتند