راهنمای درمان انواع آکنه وجوش های پوستی

آکنه ولگاریس

آکنه ولگاریس (vulgaris)، نام علمی جوش های رایج و معمول مثل جوش های سرسیاه، سر سفید یا جوش های دیگری است که بر روی پوست ظاهر می شوند. صورت, سینه, شانه ها و پشت، متداول ترین قسمت های پوست هستند که دچار جوش و آکنه می شوند.

با این که آکنه و جوش های خفیف، بدون درمان خاص و با داروها و محصولات بدون نسخه نیز بهبود می یابند، برای درمان آکنه های شدید، لازم است که به یک متخصص پوست مراجعه کنید.

کومدون ها

کومدون (Comedones) یا ضایعات اولیه آکنه، یک فولیکول مو است که با چربی و سلولهای مرده پوست مسدود شده است. کومدون ها می توانند به صورت برآمدگی های سرسیاه و سرسفید روی پوست ظاهر شوند.

محصولاتی که می توانند کمدون ها را تحریک کند، کمدوژنیک یا کومدون زا نامیده می شوند. لوازم آرایشی که دارای برچسب غیر کمدون زا هستند، کمتر منافذ را مسدود کرده و باعث بروز آکنه می شوند.

جوش های سر سیاه

جوش های سرسیاه، کمدون هایی هستند که در سطح پوست باز هستند. این جوش ها، با چربی اضافی و سلول های مرده پوست پر شده اند. در واقع، آلودگی دلیل سیاه شدن این جوش ها نیست، بلکه این رنگ سیاه، بازتاب نور برخورد کرده با فولیکول تیره مویی است که زیر پوست قرار دارد. این جوش ها را اغلب با داروهای بدون نسخه نیز می توان درمان کرد.

جوش های سر سفید

کومدون هایی که در سطح پوست بسته باقی می مانند را جوش سرسفید می گویند. این جوش ها زمانی به وجود می آیند که چربی و سلول های مرده پوست، مانع از باز شدن فولیکول های موی مسدود شده می شوند.  بیشتر داروهای بدون نسخه ای که برای درمان جوش های سرسیاه مورد استفاده قرار می گیرد برای درمان جوش سرسفید نیز موثر خواهد بود.

سفت دانه یا پاپول

پاپول ها (Papules)، کومدون هایی هستند که ملتهب شده و برآمدگی های کوچک قرمز یا صورتی رنگ بر روی پوست ایجاد می کنند. این جوش ها نسبت به لمس شدن حساس بوده و ممکن است با فشار دادن یا ترکاندن، ملتهب تر شده و زخم شوند.

تعداد زیاد پاپول ها می تواند نشان دهنده آکنه متوسط تا شدید باشد.

پاسچول یا جوش های چرکی

جوش های چرکی (Pustules)،  نوع  دیگری از برآمدگی های ملتهب هستند. این نوع جوش بیشتر شبیه جوش های سر سفید با یک حلقه قرمز در اطراف برآمدگی هستند.  این جوش ها معمولا با مایعی زرد یا سفید پر شده اند. از ترکاندن یا فشار دادن جوش های چرکی جدا خودداری کنید، زیرا باعث ایجاد زخم یا لکه های سیاه، روی پوست، می شوند.

ندول ها

ندول ها (Nodules)، برآمدگی های بزرگ و ملتهبی هستند که وقتی آنها را لمس می کنید، ظاهر سفت و محکمی دارند. این برآمدگی ها در عمق پوست ایجاد می شوند و اغلب دردناک هستند. ندول ها باید توسط متخصص پوست درمان شوند. درمان های بدون نسخه ممکن است به اندازه کافی برای از بین بردن آنها کافی نباشند، اما داروهای تجویزی می توانند موثر باشند.

کیست ها

کیست ها ضایعات بزرگ و سفتی شبیه به جوش هستند.

این ضایعات نیز مانند ندول ها دردناک بوده و باید توسط یک متخصص پوست درمان شوند. افرادی که دچار ندول و کیست می شوند، معمولا به فرم شدیدتری از آکنه مبتلا هستند.

آکنه خفیف

زمانی که شما کمتر از ۲۰ جوش سرسیاه یا سرسفید، کمتر از ۱۵ برآمدگی متورم و یا در کل کمتر از ۳۰ ضایعه پوستی داشته باشید، آکنه شما در دسته خفیف قرار می گیرد. آکنه خفیف اغلب با داروهای موضعی بدون نسخه درمان می شود. معمولا هشت هفته طول می کشد تا بهبودی قابل ملاحظه ای مشاهده شود.

آکنه متوسط

اگر 20 تا 100 جوش سرسیاه یا سرسفید، 15 تا 50 برآمدگی متورم یا به طور کلی 30 تا 125 ضایعه پوستی داشته باشید، آکنه شما از نوع ملایم و متوسط در نظر گرفته می شود. متخصصین پوست، معمولا برای آکنه متوسط تا شدید دارو تجویز می کنند. ممکن است چند هفته طول بکشد تا متوجه بهبودی شوید. همچنین آکنه شما ممکن است قبل از بهبود، بدتر شود.

آکنه شدید نادولا کیستیک

افراد مبتلا به آکنه شدید نادولوسیستیک، دارای کیست و جوش های بسیار ملتهبی به رنگ قرمز تیره یا بنفش هستند که اغلب، بعد از مدتی، به زخم تبدیل خواهند شد. درمان سریع توسط متخصص پوست، می تواند تعداد زخم ها را به حداقل برساند. در برخی موارد، پزشک ممکن است کورتیکواستروئیدها را مستقیما به نودل ها و کیست ها تزریق کند تا اندازه و تورم دردناک آنها را کاهش دهد.

آکنه کونگلوباتا

آکنه کونگولوباتا (Conglobata) یکی از شدیدترین انواع آکنه است. این نوع آکنه شامل تعداد زیادی نودل متورم است که زیر پوست به نودل های دیگر متصل شده اند. این نوع آکنه می تواند بر روی گردن، قفسه سینه، بازوها و باسن ایجاد شود و اغلب زخم هایی را به جای می گذارد. این نوع آکنه در مردان شایع تر است و گاهی اوقات با مصرف استروئید یا تستوسترون ایجاد می شود. برای این نوع آکنه، درمان به موقع توسط متخصص پوست ضروری به نظر می رسد.

آکنه مکانیکا

آکنه مکانیکا (Mechanica) آکنه مکانیکا از طریق گرما، اصطکاک و فشار روی پوست ایجاد می شود، که اغلب نتیجه پوشیدن لباس های ورزشی مثل کلاه بیس بال یا کلاه ایمنی است. این نوع آکنه گاهی اوقات “آکنه ناشی از ورزش” نیز نامیده می شود، چرا که اغلب در ورزشکاران اتفاق می افتد. اقدامات پیشگیرانه شامل پوشیدن مواد جاذب زیر تجهیزات ورزشی و دوش گرفتن بلافاصله بعد از انجام تمرینات ورزشی است.

درمان موضعی

درمان موضعی شامل داروهایی برای آکنه است که مستقیما روی پوست مالیده می شوند، مانند ژل ها و کرم ها. داروهای موضعی بدون نسخه، اغلب آکنه خفیف را درمان می کنند. مواد تشکیل دهنده این داروها ممکن است شامل بنزوئیل پراکسید، رزورسینول، اسید سالیسیلیک یا گوگرد باشد.

 محصولات تجویز شده توسط پزشک شامل کرم های ضد میکروبی و رتینوئید هستند که می توانند آکنه متوسط یا شدید ​​را درمان کنند. این داروها را می توان به تنهایی یا به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار داد.

درمان سیستمیک

درمان های سیستماتیک، شامل داروهای خوراکی برای درمان آکنه است.

آنتی بیوتیک هایی مثل تتراسایکلین، مینوسیکلین، داکسی سایکلین یا اریترومایسین، با هدف قرار دادن باکتری ها و کاهش التهاب، آکنه متوسط تا شدید را درمان می کنند.

سایر درمان های سیستماتیک خوراکی برای کاهش آکنه در برخی از زنان، اسپیرنولاکتون (نوعی قرص هورمونی ضد آندروژن) و ایزوترتینوئین (ویتامین A نسخه ای با دوز بالا) می باشد.

ایزوترتینوئین فقط زمانی استفاده می شود که آکنه یا کسیت ها بسیار شدید بوده و درمان های دیگر موثر نباشند.

برای مصرف یک دوره از این دارو، باید به صورت مکرر، به متخصص پوست مراجعه کنید.

مرجع

https://www.webmd.com/skin-problems-and-treatments/acne/ss/slideshow-acne-dictionary