آرتروز گردن

آرتروز گردن چیست؟

آرتروز گردن که با عنوان «اسپوندیلوز گردن» یا «آرتریت گردن» نیز شناخته می شود، وضعیتی است که اغلب در سنین بالا شایع تر است و روی مفاصل و دیسک گردن تاثیر می گذارد. ساییدگی و آسیب غضروف و استخوان در ستون فقرات گردنی که با گذشت زمان و در سنین بالاتر رخ می دهد، از عوامل ایجاد این عارضه می باشد.

طبق تحقیقات معمولا این وضعیت در 85 درصد افراد در سنین بالای 60 سال اتفاق می افتد. هر چند که ممکن است بسیاری از افراد نیز هرگز علائم مربوط به آرتروز را تجربه نکنند.

در برخی موارد ممکن است بیمار دچار درد مزمن و شدید و یا گرفتگی عضلانی شود، اما معمولا قادر به انجام فعالیت های روزانه خود می باشد.

چه عواملی باعث آرتروز گردن می شود؟

متاسفانه استخوان ها و غضروف های محافظ آنها، در معرض ساییدگی و آسیب هستند و همین عامل می تواند منجر به آرتروز گردن شود.

برخی دیگر از عوامل ابتلا به آرتروز گردن عبارتند از:

• خار استخوان (Bone spurs)

ایجاد خار استخوان های اضافی معمولا هنگامی رخ می دهد که بدن تلاش می کند ناپایداری ایجاد شده به وسیله دیسک را جبران کند.

این استخوان های اضافی ممکن است به مناطق حساس ستون فقرات، مثل طناب نخاعی و عصب ها فشار وارد کند که در نتیجه باعث درد می شود.

• خشک شدن دیسک های ستون فقرات

در بین استخوان های ستون فقرات دیسک هایی وجود دارند که قطر آن ها به اندازه یک پد می باشد. بلند کردن اجسام سنگین، چرخیدن و یا بعضی فعالیت های دیگر ممکن است به این دیسک ها فشار وارد کند. مایع ژل مانندی در داخل این دیسک ها وجود دارد که می تواند با گذشت زمان خشک شود. این عامل باعث می شود استخوان ها (مهره های ستون فقرات) با یکدیگر سایش پیدا کنند و باعث ایجاد درد شوند.

طبق تحقیقات این روند از حدود 40 سالگی آغاز می شود.

• فتق دیسک

گاهی ممکن است در داخل دیسک، شکافی ایجاد شود که اجازه می دهد مواد لایه داخلی دیسک ها نشت کنند. این مواد می تواند بر روی نخاع و اعصاب فشار وارد کرده و در نتیجه علائمی مانند بی حسی دست و سیاتیک ایجاد کند.

• صدمه و آسیب

اگر بر اثر افتادن یا تصادف آسیبی به گردن وارد شود، می تواند منجر به آرتروز گردن شود.

• سختی لیگامان

تارهای محکمی که ستون فقرات را به یکدیگر متصل می کنند، ممکن است با گذشت زمان سفت تر شده و بر حرکت گردن تاثیر بگذارد و احساس سنگینی در گردن ایجاد کند.

• به کارگیری بیش از حد و نامناسب عضلات

برخی از مشاغل یا فعالیت هایی که شامل حرکات تکراری یا بلند کردن اجسام سنگین مثل کارهای ساختمانی می باشد، می تواند فشار اضافی به ستون فقرات وارد کرده و در نتیجه سایش زودرس را به همراه داشته باشد.

عوامل خطر ابتلا به آرتروز گردن

بزرگترین عامل خطر برای آرتروز گردن، افزایش سن و پیری است. آرتروز گردن اغلب با تغییر در مفاصل گردن که در نتیجه افزایش سن حاصل می شود، ایجاد می گردد. خشک شدن دیسک ها، فتق دیسک و خارهای استخوانی همگی در نتیجه افزایش سن و پیری بروز می کنند.

به غیر از پیری عوامل دیگری که خطر ابتلا به آرتروز گردن را افزایش می دهد، عبارتند از:

• آسیب و صدمه به گردن
• فعالیت هایی که فشار اضافی به گردن وارد می کند مثل بلند کردن اجسام سنگین
• قرار گرفتن گردن در حالت نامناسب برای مدت طولانی یا انجام حرکات تکراری گردن در طول روز (فشار مکرر)
• عوامل ژنتیکی (سابقه خانوادگی داشتن آرتروز گردن)
• سیگار کشیدن
• اضافه وزن و بی تحرکی

علائم آرتروز گردن

اغلب افراد مبتلا به آرتروز گردن علائم قابل توجهی ندارند. علائم آرتروز گردن می تواند از خفیف یا شدید متغیر باشد. همچنین این عوامل می تواند به تدریج افزایش یابد و یا به طور ناگهانی ایجاد شود.

یکی از شایع ترین علائم آرتروز گردن، درد در اطراف استخوان پهن شانه است. مبتلایان معمولا از درد در امتداد بازو و در انگشتان دست رنج می برند.

در شرایط زیر ممکن است درد افزایش یابد:

• در حالت ایستاده
• در حالت نشسته
• هنگام عطسه زدن
• هنگام خمیازه کشیدن
• هنگام خم کردن گردن به عقب

یکی دیگر از علائم شایع این بیماری ضعف عضلانی است. در این شرایط برای بالا بردن بازو ها یا محکم چنگ زدن، دچار مشکل خواهید شد.

دیگر علائم شایع آرتروز گردن عبارتند از:

• گرفتگی عضلات گردن که بدتر نیز می شود.
• سردرد که اغلب در قسمت پشت سر حس می شود.
• سوزن سوزن شدن یا بی حسی که بیشتر در شانه و بازو ها و یا حتی گاهی در پا ها احساس می شود.

علائمی مثل عدم تعادل و یا از دست دادن کنترل مثانه و روده نیز وجود دارند که البته شیوع آنها کمتر است. در صورت بروز این علائم بیمار نیازمند  مراقبت های فوری پزشکی است.

چه وقت باید به پزشک مراجعه کرد؟

شروع ناگهانی بی حسی یا سوزش در شانه ها، بازوها، پاها و یا از دست دادن کنترل روده و مثانه علائمی هستند که باید جدی گرفته شوند و برای انجام مراقبت های پزشکی به پزشک مراجعه شود.

اگر درد و ناراحتی در فعالیت های روزانه شما مشکل ایجاد می کند، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. با این حال، این وضعیت در نتیجه افزایش سن و پیری به طور طبیعی رخ می دهد و روش های درمانی نیز اغلب فقط می توانند درد و گرفتی را کاهش دهند.

معاینه و تشخیص

تشخیص آرتروز گردن مانند تشخیص سایر بیماری های پنهانی مثل فیبرومیالژیا است. فرایند تشخیص شامل معاینه حرکت و تعیین آسیب اعصاب، استخوان ها و عضلات می باشد. پزشک ممکن است با بررسی این شرایط برای انجام آزمایشات دیگر، شما را به متخصص ارتوپدی ارجاع دهد.

پزشک بررسی های خود را با پرسیدن سوالات مختلف از علائم بیمار شروع می کند. سپس با چند تست ساده ضعف عضلانی، بی حسی، حرکت گردن و گاهی راه رفتن بیمار را بررسی می کند. همه این موارد به پزشک کمک می کند تا میزان فشار روی اعصاب و نخاع را اندازه گیری کند.

اگر پزشک به آرتروز گردن مشکوک شود، ممکن است برای تایید تشخیص خود انجام یک آزمایش تصویربرداری و یک آزمایش عملکرد عصب را توصیه کند.

آزمایشات تصویربرداری

• اشعه ایکس  می تواند به تشخیص خار استخوانی و اختلالات استخوانی کمک کند.
• سی تی اسکن می تواند جزئیات بیشتری از گردن در اختیار پزشک قرار دهد.
• ام آر آی می تواند با استفاده از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی، تصویر بهتری از عصب های باریک نیز به پزشک ارائه دهد.
• در میولوگرام با استفاده از تزریق ماده حاجب در قسمتی از ستون فقرات، و سپس انجام سی تی اسکن یا اشعه ایکس می توان تصاویر دقیق تری از ستون فقرات بدست آورد.

آزمایشات عملکرد عصب

• در الکترو میوگرام (EMG) با ارسال سیگنال به عضلات، می توان عملکرد عضلات را بررسی و فعالیت الکتریکی عضله را اندازه گیری کرد.
• مطالعه هدایت عصبی به بررسی سرعت و قدرت سیگنال های ارسالی اعصاب کمک می کند. این کار با قرار دادن الکترود روی پوست در قسمتی که عصب قرار دارد، انجام می شود.

گزینه های درمانی

درمان آرتروز گردن بیشتر بر تسکین درد، کاهش خطر ابتلا به آسیب دائمی و کمک به داشتن یک زندگی عادی، متمرکز است. اغلب روش های غیر جراحی در درمان این بیماری موثر هستند.

درمان با ورزش

ممکن است پزشک شما را به یک فیزیوتراپ ارجاع دهد. فیزیوتراپی به کشش گردن و عضلات شانه کمک می کند و این کار باعث تقویت عضلات این ناحیه شده و در نهایت باعث کاهش درد می شود.

دارو درمانی

پزشک ممکن است داروهایی را برای شما تجویز کند که فروش آنها در داروخانه بدون نسخه پزشک مجاز نیست. این دارو ها شامل:

• شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین (cyclobenzaprine) برای درمان اسپاسم عضلانی
• داروهای مخدری مانند هیدروکدون (hydrocodone) برای تسکین درد
• داروهای ضد صرع مانند گاباپنتین (gabapentin) برای از بین بردن درد ناشی از آسیب های عصبی
• تزریق استروئید مانند پردنیزون (prednisone) برای کاهش التهاب بافت و کاهش درد

جراحی

اگر علائم شدیدتر باشند و با انواع روش های درمانی بهبودی حاصل نشود، ممکن است نیاز به جراحی باشد. این جراحی می تواند شامل برداشتن خار استخوان یا بخش هایی از استخوان گردن و برداشتن فتق دیسک برای کاهش فشار وارد بر عصب باشد. جراحی آرتروز گردن به ندرت ضرورت دارد. پزشک ممکن است با توجه به شدت درد و توانایی بیمار در حرکت بازو ها، درمان جراحی را توصیه کند.

سبک زندگی و درمان های خانگی

اگر علائم شما خفیف است، می توانید با انجام چند اقدام ساده در خانه به درمان خود کمک کنید:

• مصرف داروهای مسکن مانند استامینوفن یا دارو های ضد التهاب مانند آسپرین یا ناپروکسن
• استفاده از یک حوله داغ یا کمپرس یخ در پشت گردن برای تسکین درد عضلات
• انجام تمرین های منظم برای کمک به بهبود سریع تر
• استفاده از یک بریس نرم برای راحتی و تسکین موقتی گردن. چرا که استفاده طولانی مدت از بریس گردن باعث ضعیف تر شدن عضلات آن می گردد.

تمریناتی که در تصاویر زیر مشاهده می کنید، می توانند برای بهبود وضعیت آرتروز و درد گردن موثر باشند:

منابع

Cervical spondylosis. (2015, April 15). Retrieved from http://www.mayoclinic.com/health/cervical-spondylosis/DS00697

Cervical spondylosis. (2012, April 11). Retrieved from http://www.wheelessonline.com/ortho/cervical_spondylosis

Cervical spondylosis (arthritis of the neck). (n.d.). Retrieved from http://orthoinfo.aaos.org/topic.cfm?topic=a00369http://orthoinfo.aaos.org/topic.cfm?topic=a00369

Cervical spondylosis, stenosis, and rheumatoid arthritis. (April 2012). Retrieved from https://www.rimed.org/medhealthri/2012-04/2012-04-105.pdf

Cervical spondylotic myelopathy. (2014, February). Retrieved from http://familydoctor.org/familydoctor/en/diseases-conditions/cervical-spondylotic-myelopathy.html