لانوکسین قرص خوراکی 0.25 mg

ديگوكسين در درمان نارسايي احتقاني قلب و براي پيشگيري و درمان آريتمي قلبي مصرف می شود.

1- در صورت وجود كارديوميوپاتي هيپرتروفيك همراه با انسداد جريان خروجي از بطن چپ، قلبی-ريوي، نارسايي قلبي با اختلال عملكرد دياستولي، سندرم WPW، انسداد گره دهليزي بطني، اختلالات الكتروليت ها، نارسایی كليه با احتياط فراوان مصرف شود.2- در بيماران سالخورده و بيماراني كه از دستگاه ضربان ساز مصنوعي استفاده می کنند، تنظيم دقيق مقدار مصرف دارو ضروري است.3- اندازه گيري مقدار ثابت و حداقل غلظت دارو در سرم در طول درمان با اين دارو ضروري است. پيگيري وضعيت بيمار و ثبت نوار قلبي و تعيين غلظت الكتروليت ها در سرم نيز ضروري می باشد.4- قرص هاي تولید کنندگان متفاوت ديگوكسين، داراي فراهمي زيستي متفاوتي هستند. اين مسئله بايد در ديژيتاليزه كردن بيمار، يا در طول درمان نگهدارنده با قرص هاي ديگوكسين مدنظر قرارگيرد.5- هر 50میکرو گرم از ديگوكسين تزريقي، از نظر مقدار مصرف معادل با 5/62 میکروگرم قرص يا الگزير می باشد.

مصرف همزمان كينيدين و آميودارون با ديگوكسين ممكن است موجب افزايش قابل توجه غلظت سرمي ديگوكسين شود. مصرف همزمان آمفوتريسينB با ديگوكسين ممكن است احتمال بروز مسموميت با گليكوزيد‌هاي قلبي را افزايش دهد. كينين، كلروكين و هيدروكسي كلروكين درصورت مصرف همزمان با ديگوكسين، ممكن است غلظت پلاسمايي ديگوكسين را افزايش دهند. ديلتيازم، وراپاميل و احتمالاً نيفديپين در صورت مصرف همزمان با ديگوكسين، ممكن است غلظت پلاسمايي ديگوكسين را افزايش دهند. خطر بروز بلوك دهليزي-بطني و برادي كاردي در صورت مصرف همزمان با وراپاميل افزايش مي يابد. در صورت مصرف همزمان استازولاميد، مدر‌هاي لوپ و تيازيدي با ديگوكسين، خطر بروز مسموميت با ديگوكسين ناشي از كاهش پتاسيم خون افزايش مي يابد. اثر ديگوكسين در صورت مصرف همزمان با اسپیرونولاکتون افزايش مي يابد. مصرف همزمان دارو‌هاي مسدد گيرنده بتا-آدرنرژيك همراه با ديگوكسين، ممكن است سبب تشديد اثر آهسته‎كننده هدايت گره دهليزي-بطني شود. خطر بروز آريتمي با مصرف همزمان این دارو با داروهاي مقلد سمپاتيك افزايش مي يابد.

1- دارو هر روز در وقت معين مصرف شود. در صورت بروز هرگونه نشانه مسموميت از جمله تهوع، استفراغ، اسهال، كاهش اشتها يا آهسته شدن شديد نبض، بايد به پزشك مراجعه شود.2- مقدار مصرف ديگوكسين بايد بر اساس نياز هر بيمار تعيين گردد. اين مقدار بر اساس وزن بدون چربي محاسبه می شود، زيرا اين دارو در بافت چربي وارد نمی شود.3- تزريق وريدي دارو بر تزريق عضلاني آن ارجحيت دارد. تزريق وريدي بايد طي حداقل 5 دقيقه صورت گيرد. تزريق عضلاني تنها درصورتي كه امكان مصرف دارو از راه خوراكي يا وريدي وجود نداشته باشد، انجام می شود.4- در صورت تغيير شكل تزريقي به شكل خوراكي دارو، تنظيم مقدار مصرف ممكن است ضروري باشد.