درمان مشکلات اضطرابی و کمال گرایی و اعتماد به نفس در جوانان
اضطراب
من 19 سالمه و دانشجوی فرهنگیان هستم و مشکل بزرگی که دارم اینه که به شدت اضطراب دارم یعنی میتونم بگم در هر موقعیت جدیدی که منو با دیگران رودررو کنه مضطرب میشم
حتی تصور موقعیت استرس‌زا باعث اضطراب و دل‌نگرانیم میشه
موقع حرف زدن با غریبه ها یا تو جمع، اضطراب شدید دارم تپش قلب شدید، عرق میکنم لکنت زبان میگیرم لحن صدام یه‌جورایی ضعیف و لرزان میشه و نفسم انگار داره بند میاد.
مشکلات حافظه و فراموشکاری
به نظرم این اضطراب خیلی رو حافظه‌م تاثیر بد گذاشته در واقع اضطراب، مرکب حافظه‌م رو خشک کرده و مطلبی که قصد دارم به حافظه م بسپرم در جایی ثبت نمیشه تا بخوام به یاد بیارمش.
تو احوالپرسی ها چیزی به ذهنم نمیرسه که سرصحبت رو باز کنم. وقتی یه چیزی رو می خوام تعریف بکنم اولا فقط چیزایی رو میتونم تعریف کنم که در حد چند جمله باشه ثانیا قبل از اینکه بخوام به زبون بیارم حتما همش باید فکر کنم که چی بگم و چطور بگم حتی حرفای طرف رو پیش بینی میکنم مثلا میگم اگه اینو گفت اینو میگم با همه اینا بازم حین صحبت گفته هام یادم میره و بعضی وقتا مجبور میشم خودم ادامه‌ی موضوع رو سرهم کنم که خیلی اوقات هم نامفهوم میشه یعنی واژه ها یا جمله هایی به کار می‌برم که اصلا ربطی به موضوع نداره و این اتفاق باعث میشه برای دفعه بعد خودمو راحت کنم و چیزی تعریف نکنم حالا اگر هم بخوام بداهه حرف بزنم اول از همه اضطراب می گیرم، کلمات مناسبو پیدا نمی کنم جملات رو قاتی میگم خلاصه حافظه م یاریگر نیست وقتیم نتونم بگم یعنی نتونم به یاد بیارم اون وقته که خجالت میکشم بعدا به خودم میگم چرا اینو نگفتم چرا اونو نگفتم خودمو سرزنش میکنم.
من متاسفانه فرقی که با آدمای فراموشکار دارم اینه که اونا یه مطلب رو حفظ میکنن بعدا یادشون میره من درست اونموقع که مطلب رو خوندم یادم میره مثلا شما داری حرف میزنی با اینکه من دارم بهتون توجه میکنم اگه ازم بپرسید داشتم چی می گفتم گمونم نتونم بهتون بگم چون همون لحظه یادم رفته
وقتی یه فیلم رو نگا میکنم بعدا که تموم شد به سختی میتونم حتی کلیاتشو برای فردی که ازم خواسته یا حتی خودمم تعریف کنم.
البته یه نکته اینجا قابل توجهه که الان تقریبا بی تحرک شدم و سبک زندگی و الگوی غذاییم خیلی نادرسته و خیلی دیر میخوابم خیلی پرخوری میکنم و چاق هم هستم البته شاید مشکلات حافظه‌م علتش این نوع سبک زندگی باشه اما قبلا که لاغر و پرتحرک بودم هم این اضطراب و خجالت سر جاش بود
حواس‌پرتی
خیلی وقتا نمیدونم وسایلمو کجا گذاشتم
کارایی که ظرافت و دقت و هماهنگی خاصی میخواد رو نمیتونم یاد بگیرم یا به سختی؛ مثلا تو آموزش رانندگی که باید حواست به همه چی باشه من نمی تونستم همزمان حواسم به همه چیز باشه حتما یه چیزیو فراموش میکردم
افسردگی
اغلب اوقات غمگینم همیشه خسته‌م خوابم میاد هرچقد بخوابم سیر نمیشم تو بعضی خوابام کابوس می بینم دو سه بار تجربه بختک رو داشتم یه چند وقتیه خیلی به خودکشی فکر میکنم حتی راه های خودکشی رو هم مجسم میکنم ولی هنوز اقدامی نکردم
خجالت و اضطراب اجتماعی
خیلی خجالتی و کم صحبتم پیش مردم اصلا خودم نیستم یعنی اصلا راحت نیستم، نمیدونم چیکار کنم دستوپامو گم میکنم
وقتی با کسی هم‌صحبت میشم خیلی سختمه بخوام بهش نگا کنم و ارتباط چشمی و کلامی برقرار کنم
مه مغزی
من تقریبا همه علائم اختلال مه مغزی رو دارم تمرکزم با مشکل مواجه شده قدرت تفکرم کند شده در به خاطرسپاری اطلاعات مشکل به وجود اومده برام مهارت گفتاری و نوشتاریم به مشکل برخورده یعنی نمی تونم کلمات مناسب رو برای برقراری ارتباط با طرف پیدا کنم من قبلا هم این مشکلات رو داشتم ولی الان شدت گرفته
یادگیریم کند شده یعنی چیزای تازه رو به سختی یاد می گیرم فوقش اینه که میتونم موضوع تازه رو بخوام حفظ کنم نه اینکه درکش کنم و در عین حال هم چیزایی رو که یادگرفتم رو فراموش نمی کنم.
یه بار رفتم پیش یه روان پزشک ایشون اضطراب اجتماعی و کمال‌گرایی رو تشخیص دادن بعد ازم تست نوروفیدبک گرفتن و مشکلاتی از جمله اضطراب شدید، ضعف حافظه، نقص در توجه و تمرکز، تفکر مه‌آلود، تفکر وسواسی، خلق پایین و کم بودن سروتونین مغز رو شناسایی کردن و برام داروهای کلردیازپوکساید، پروپرانولول، آسنترا سرترالین، جینک اکتیو تجویز کردن که هیچ تاثیری نداشت یا مثلا پرپرانولول رو که مصرف میکردم موقتی اضطرابم رو خیلی کم میکرد ولی اونای دیگه هیچ تاثیری نداشتن و گفتن که به حداقل 40 جلسه نوروفیدبک و جلست متعدد روان‌درمانی نیاز دارم اما من چون شهرستانم و تو شهرمون روان پزشک خوب گیر نمیاد باید هر هفته 2-3 بار برم مرکز استان و برگردم که نمیتونم به نظرتون چیکار کنم خواهش میکنم راهنماییم کنید کارم به خودکشی رسیده
-7
درود دوباره حتی اگر برای نقص توجه هم مد نظرشون باشه برای فرد بزرگسال که داروهای آهسته رهش خط اول درمان هست و در مورد کودکان هم در حد مطالعاتی است و اثبات نشده نامه انجمن روانپزشکان کودک ایران هم صریح و روشن در این خصوص بود
نظر شما چیست؟ مفید بود مفید نبود