انتروکولیت

انتروکولیت نکروزان (Necrotizing enterocolitis) یکی از شایع‌ترین اورژانس‌های جراحی-پزشکی دستگاه گوارش در نوزادان است. یک بیماری حاد التهابی با فاکتورها و علل بحث برانگیز، شرایطی که با درجات متفاوتی ازآسیب، شامل تنها آسیب مخاطی، نکروز تمام ضخامت و پارگی روده همراه است. انتروکولیت نکروزان یک مشکل بالینی جدی است که در ۱۰ درصد از نوزادان با وزن زیر ۱۵۰۰ گرم اتفاق می‌افتد و میزان مرگ‌ومیر ۵۰ درصد یا بیشتر است.اگرچه این بیماری بیشتر در نوزادان نارس رخ می‌دهد اما این شرایط در نوزادان رسیده نیز دیده شده‌است. انتروکولیت نکروزان بیشتر قسمت انتهایی دراز روده (ایلئوم) وابتدایی کولون بالارونده را درگیر می‌کند ولی می‌تواند هر قسمتی از روده باریک یا کولون را درگیر کند. انتروکولیت نکروزان در هفته‌های دوم تا سوم زندگی نوزادی که نارس است و با شیر خشک تغذیه می‌شود رخ می‌دهد. نشانه‌های کلاسیک این بیماری شامل اتساع شکم، مدفوع خونی، پنوماتوز روده‌ای می‌باشد.علائم ونشانه‌های گاهگاهی شامل عدم ثبات درجه حرارت بدن، لتارژی و دیگر یافته‌های غیر اختصاصی سپسیس. یافته‌های رادیولوژیک : انجام مطالعات رادیولوژیک برای تشخیص انتروکولیت نکروزان الزامی است زودرس‌ترین یافته ایلئوس روده‌است که خود را به صورت ضخیم شدن قوس‌های روده و سطح مایع هوا نشان می‌دهد. پنوماتوز روده‌ای که به علت تولید گاز هیدروژن به وسیله باکتری‌های بیماری‌زا در جدار روده ایجاد می‌شود یک یافته تشخیصی برا ی انتروکولیت نوزادان است