تاتو

خالْ‌کوبی یا تتو به عمل ایجاد نقوش دائمی یا با ماندگاری طولانی بر روی پوست گفته می‌شود. این عمل پدیده‌ای جهانگیر است. حتی در بین نقوشی که در جای‌های گوناگون جهان انجام می‌شود، مانندگی نیز مشاهده شده‌است. دلایل و نقش‌ها: زنان معمولاً برای زیباتر شدن اقدام به خالکوبی می‌کرده‌اند.[نیازمند منبع] گاه نیز به دلایل خرافی همچون افزون شدن مهر شوهر، سپید بختی یا دورکردن چشم بد این عمل را انجام می‌داده‌اند. محل خالکوبی بستگی به دلیل خالکوبی داشته‌است. طرح بوته گل یا گنجشک در زیر گردن برای زیبایی به کار می‌رفته‌است. نقش سرو یا بوته گل بر سینه و خال تکی بر چانه یا میان دو ابرو، همگی از خال‌های زیباکننده بوده‌اند. خال محبت بر زبان نقش می‌شده‌است و خال چشم بد و افزونی مهر شوهر در زیر ناف بکار می‌رفته‌است گاه نیز از خالکوبی به عنوان یک روش درمانی برای گلودرد (خالکوبی بر گلو) یا ترس (خالکوبی بر آلت تناسلی) یا باد فتق (خالکوبی زیر ناف) استفاده می‌شده‌است. پهلوانان و شبه پهلوانان، معمولاً خال را بر بازو یا سینه و به نقش شیر و اژدها می‌کشیدند. روش: شیوه خالکوبی، با اندک تفاوت در همه جای ایران یکسان بوده‌است. ابتدا نقش را با سوزنی بر پوست حک می‌کردند تا اندکی خون بیاید. سپس ماده رنگی را بر این زخم قرار می‌داده‌اند تا به تدریج جذب پوست شود. ماده رنگی می‌توانسته شامل نیل، سرمه، دوده، چراغ، آب تره یا هر رنگ طبیعی ماندگار دیگر به صورت مایع یا جامد باشد که به آن خالکوبی گوشتی می‌گویند و به خاطر دلایلی از جمله خون آمدن و خطرات بهداشتی آن، این کار حرام اعلام شده! اما در روش‌های جدید ازسوزن‌های معروف به سوزن سرطلایی استفاده می‌شود، در ابتدا طرح خالکوبی را با خودکار بر روی بدن می‌کشند، سپس سوزن سرطلایی را درون جوهر (جوهر خودنویس ropid)می‌زنند و به آرامی به زیر پوست بدن وارد می‌کنند. که نه موجب درد شده و نه موجب خون ریزی.