قرنیه

قَرنیه لایهٔ نازک و شفافی است که در بخش جلویی کرهٔ چشم قرار دارد و زلالیه، عنبیه و مردمک را می‌پوشاند. قطر قرنيه 12-11 ميلی‌متر و ضریب شکست آن ۱٫۳۷۷ است. درون قرنیه هیچ گونه رگی وجود ندارد. قرنیه مانند شیشه پنجره داخل چشم را از محیط خارج جدا می‌کند و دو وظیفه مهم دارد: یکی آنکه پرتوهای نور را به داخل چشم هدایت کند و آن‌ها را روی پرده شبکیه متمرکز کند، دوم آنکه از ساختمان‌های داخل کره چشم محافظت نماید. برای آنکه نور بتواند وارد چشم شده و به پرده شبکیه برسد ابتدا باید از قرنیه عبور کند؛ بنابراین شفاف بودن قرنیه اهمیت زیادی در بینایی دارد. نور پس از عبور از قرنیه و عدسی چشم به شبکیه می‌رسد تا در آنجا تصویر تشکیل گردد و پس از فعل و انفعالاتی، اطلاعات این تصویر به صورت امواج الکتریکی-عصبی به مغز منتقل گردد و فعل بینایی کامل گردد. ساختار قرنیه: قرنیه از ۳ لایهٔ سلولی و دو غشا تشکیل شده‌است. این لایه‌ها از سطح قرنیه به عمق آن به ترتیب عبارت اند از: بافت پوششی (اپی‌تلیوم) غشاء بومن استرومای قرنیه غشاء دسمه بافت آندوتلیومبیماری‌های قرنیه عموماً موجب مشکلات دید می‌شود. آستیگماتیسم التهاب قرنیه (کراتیت) قوز قرنیه