پاروکستین
پاروکستین (به انگلیسی: Paroxetine) یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکنندههای بازجذب زیاد سروتونین است که استفاده از آن برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی جبری، اختلال هراس، فوبیای اجتماعی، اختلال خلقی پیش از قاعدگی و اختلال استرس پس از سانحه، اختلال اضطراب منتشر پذیرفته شده است.شواهدی در مورد تأثیر مثبت این دارو در مبتلایان به سردرد مزمن، دردهای عصبی دیابتی و انزال زودرس نیز وجود دارد. بر اساس تحقیقی بر بیماران مبتلا به افسردگی متوسط تا شدید تأثیر درمانی پاروکستین سریعتر از فلوکستین ظاهر میشوددر سال ۱۹۹۲ ساخته شد. پاروکستین همانند دیگر داروهای اساسآرآی از جذب مجدد سروتونین توسط فرستنده های عصبی پیش سیناپسی جلوگیری میکند و غلظت سروتونین را در دستگاه عصبی مرکزی بالا میبرد. پاروکستین در سال ۲۰۰۷ پرمصرفترین داروی ضد افسردگی در هلند و با تجویز در نزدیک به ۲۰ میلیون نسخه پنجمین داروی ضدافسردگی پرمصرف در ایالات متحده بود.شایعترین عارضه پاروکستین حالت تهوع است که البته معمولاً خفیف است و تنها در ابتدای دوره درمانی پیدا میشود. در مجموع موارد قطع مصرف پاروکستین به دلیل عوارض جانبی کمتر از قطع مصرف ضد افسردگیهای سهحلقهای به همین دلیل بوده است. دیگر عوارض نامطلوب این دارو افزایش یا کاهش وزن، سردرد، خشکی دهان، افزایش تعریق، یبوست، لرزش، اختلال در نعوظ، خوابآلودگی، کاهش اشتها و گیجی است. این دارو جزو داروهای تراتوژن میباشد. سندرم قطع مصرف : پاروکستین شدیدترین آثار قطع مصرف را در بین اساسآرآیها دارد.