هرآنچه باید درباره هپاتیت C بدانید

هپاتیت C چیست؟

این بیماری نوعی التهاب کبد است که توسط ویروس هپاتیت سی (HCV) ایجاد می شود. در آمریکا حدود سه و نیم میلیون نفر مبتلا به این بیماری هستند و سالیانه حدود 17000 نفر نیز به آن دچار می شوند. این بیماری در صورت درمان نشدن، به یک بیماری مزمن کبدی تبدیل خواهد شد.

چگونه مبتلا به هپاتیت C می شویم

رایج ترین روش ابتلا به این بیماری از طریق استفاده از سوزن های آلوده برای تزریق مواد مخدر است.  افرادی که در بیمارستان ها و مراکز بهداشتی فعالیت دارند نیز ممکن است به صورت تصادفی و از طریق تماس با سوزنی که توسط فرد آلوده مورد استفاده قرار گرفته، گرفتار این بیماری شوند. هرچند به ندرت، اما از طریق سوزن ها و ابزار خالکوبی و تاتو (در صورتی که ضد عفونی نباشند) نیز امکان ابتلا به این بیماری وجود دارد. این بیماری از راه بوسیدن و بغل کردن و استفاده از ظروف غذاخوری مشترک، منتقل نمی شود.

چه کسانی به هپاتیت C مبتلا می شوند؟

کودکانی که متعلق به نسل بعد از جنگ جهانی دوم هستند که دوران ازدیاد زاد و ولد بود، بیشتر در معرض این عفونت قرار دارند. هرچند که علت آن مشخص نیست. برخی از این افراد قبل از اینکه روش های غربالگری در سال ۱۹۹۲ تغییر کند آلوده به این ویروس شده اند. سایرین نیز در اثر تزریق مواد (حتی فقط یک بار) به آن مبتلا شده اند. اگر شما بین سال های 1945 و 1965 میلادی متولد شده اید، بهتر است برای هپاتیت C مورد بررسی قرار بگیرید.

علائم و نشانه ها

بیشتر افراد مبتلا به هپاتیت C  هیچ گونه علائمی ندارند. اگر علائمی وجود داشته باشد می تواند شامل تب، حالت تهوع، استفراغ یا دردهای شکمی باشد. ممکن است فرد احساس خستگی یا بی اشتهایی کند. از آنجا که این علائم در بیشتر بیماری ها مشابه است، اگر مشکلی حس می کنید بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا علت اصلی بروز علائم را تشخیص دهد.

خطرات طولانی مدت

 درمان این بیماری بسیار مهم است و اگر برای چندین سال درمان نشده باقی بماند، می تواند باعث آسیب کبدی شود. همچنین این بیماری ممکن است به سرطان کبد، نارسایی کبدی یا زخم های کبد (سیروز) منجر شود.

تشخیص هپاتیت C

پزشک می تواند با انجام یک ازمایش خون ساده این بیماری را تشخیص دهد. اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد، پزشک برای تایید تشخیص، ممکن است آزمایشات دیگری توصیه کند.  بنابراین از همین لحظه می توانید درمان را شروع کنید.

درمان

داروهایی به نام ضدویروس برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. آخرین داروهایی که در این زمینه دارای تایید FDA (سازمان غذا و داروی آمریکا) می باشند شامل گلکاپرویر (glecaprevir) و پیبرنتاسویر (pibrentasvir) است که به صورت مصرف روزانه یک قرص در یک دوره هشت هفته ای برای بیماران بزرگسال مبتلا به انواع ویروس هپاتیت C تجویز می شود که دچار سیروز نیستند و اخیرا نیز مورد درمان قرار نگرفته اند. طول دوره درمان برای بیماران در مراحل مختلف بیماری متفاوت است.

برای افرادی که مبتلا به نوع خاصی از این ویروس هستند، ترکیب زپاتیر(Zepatier) با الباسویر(elbasvir) و گرازوپرویر(grazoprevir) و ترکیب قرص های هارونی(Harvoni) با سوفوسبوویر (sofosbuvir) و لدیپاسویر(ledipasvir) یک بار در روز تجویز می شود. در بیشتر افراد هر دو این داروها قادر به معالجه بیماری طی 8 تا 12 هفته هستند. داروی دیگری که مصرف آن یک بار در روز توصیه می شود Vosevi است. این دارو ترکیبی از سوفوسبویر(sofosbuvir)، ولپاتاسویر(velpatasvir) و وکسیلاپرویر(voxilaprevir) است که برای درمان بزرگسالان مبتلا به  HCV (ویروس هپاتیت C)مضمن تجویز می شود که دارای دچار زخم کبد یا سیروس مختصر هستند و قبلا تحت درمان خاص قرار گرفته اند.

 سایر گزینه های درمانی شامل داکلاستاویر(داکلینزا)، تکنیوی(اُمبیتازویر، پاریتاپریویر و ریتوناویر)، پگ اینترفرون(peginterferon)، سوفوسبویر(sofosbuvir)، سیمپرویر(simeprevir) و ریباویرین(ribavirin) است.

برخی از این داروها باید با یکدیگر ترکیب شده تا موثر واقع شوند. از پزشک خود بپرسید با توجه به نوع  HCV که به آن مبتلا هستید، بهترین گزینه دارویی برایتان کدام است. همچنین از آنجا که این داروها اغلب گران هستند، در مورد بیمه ای که آنها را تحت پوشش قرار می دهد سوال کنید.

مراقبت از خود

رژیم غذایی خاصی برای مبارزه با هپاتیت C وجود ندارد.  اما بهتر است که همیشه غذاهای سالم، متعادل و مغذی مصرف کنید. از مصرف الکل که می تواند وضعیت کبد را برتر کند، خودداری کنید.  و رژیم غذایی مدنظر قرار گیرد. واکسن های هپاتیت A و B ، زات الریه و آنفلونزا را تزریق کنید. قبل از مصرف هر گونه داروی بدون نسخه یا با نسخه و مخصوصا تیلنول (استامینوفن) با پزشک خود مشورت کنید.

مرجع:

منبع