سقط جنین
سقط جنین (به انگلیسی: Abortion) به معنی از دست رفتن محصول حاملگی (جنین یا رویان) قبل از هفته ۲۰ بارداری است ولی پزشکان بیشتر از این اصطلاحات برای توصیف هر نوع ختم حاملگی در سه‌ماهه اول بارداری استفاده می‌کنند.روش‌ها : آسپیراسیون خلاء : در سه‌ماهه اول امن‌ترین روش سقط جراحی است و می‌تواند در یک مطب مراقبت‌های اولیه، کلینیک سقط جنین، یا بیمارستان انجام شود. عوارض نادر هستند و می‌تواند سوراخ شدگی رحم، عفونت لگن خاصره، ماندن جفت و نیاز به تخلیه مجدد باشد. آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه (مانند داکسی سیکلین یا مترونیدازول) به‌طور معمول قبل از سقط جنین انتخابی داده می‌شود، چون اعتقاد بر این است که به‌طور قابل ملاحظه‌ای خطر عفونت پس از عمل رحم را کاهش می‌دهد. عوارض پس از سقط سه‌ماهه دوم شبیه به عوارض افرادی است که بعد از سه‌ماهه اول سقط می‌کنند و تا حدودی به روش انتخاب شده بستگی دارد. اتساع و تخلیه: بررسی کتابخانه‌ای کوکران در سال ۲۰۰۸ نشان داد که اتساع و تخلیه از روش‌های دیگر سقط در سه‌ماهه دوم امن‌تر بود. سقط دارویی سقط دارویی با میفه پریستون و میزوپروستول پس از ۴۹ روز از سن حاملگی مؤثر است. در زنان تا ۶۳ روز پس از سن حاملگی استفاده شده‌است، البته با افزایش خطر عدم موفقیت (با نیاز به سقط جنین جراحی) سقط جنین دارویی به اندازه سقط جنین جراحی در سه‌ماهه اول، امن است، اما همراه با درد بیشتر و موفقیت کمتر است. به بطور کلی، خطر عفونت رحم، به روش دارویی از سقط جراحی کمتر است، هر چند در سال ۲۰۰۵ چهار مورد مرگ و میر پس از سقط‌های دارویی، ناشی از عفونت با کلستریدیوم سوردلی گزارش شده‌است. پس از این، برخی از ارائه دهندگان سقط جنین استفاده از آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه را همراه با سقط دارویی شروع کرده‌اند.
