بررسی انواع قرص خواب آور و آرامش بخش

قرص های خواب آور:

قرص های خواب آور جهت درمان بی خوابی با ایجاد احساس خواب آلودگی و آرامش، استفاده می شوند. حتی انواع طبیعی داروهای خواب آور مثل ملاتونین می توانند سبب ایجاد عوارض جانبی شوند. ممکن است در طول روز احساس گیجی یا خمودگی داشته باشید. بعضی افراد در زمانی که خواب هستند راه می روند یا غذا می خورند که جزئی از اختلالات خواب محسوب می شود ( پاراسومنیا). سایر درمان های غیر دارویی بی خوابی مانند رفتار درمانی شناختی ( CBT) در بهبود شرایط نسبت به داروها بهتر عمل می کنند

قرص های خواب آور چه هستند؟

همان طور که از اسم این داروها مشخص است، قرص های خواب آور به خوابیدن کمک می کنند. افرادی که دچار اختلالات خواب مثل بی خوابی (insomnia) هستند از این دارو استفاده می کنند. کاربرد دیگر قرص های خواب حفظ خواب در افرادی است که نیکه های شب بیدار می شوند

سایر نام های قرص های خواب چیست؟

قرص های خواب آور با اسامی مختلفی شناخته می شوند:

• هیپنوتیک ها
• سداتیو ها
• کمک کننده های خواب
• داروی خواب
• آرام بخش ها

عملکرد قرص های خواب چگونه است؟

انواع مختلف و زیادی از قرص های خواب وجود دارند که هرکدام دارای عملکرد متفاوتی هستند. بعضی از خواب آور ها حس گیجی و خواب آلودگی ایجاد می کنند در حالی که انواع دیگر مناطقی از مغز را که مسئول هوشیاری می باشند را سرکوب می کنند

قرص های خواب آور تا چه مقداری مؤثر هستند؟

مطالعات نشان می دهند که قرص های خواب آور در ایجاد خواب و استراحت شبانه خیلی مؤثر نیستند. بیشتر افرادی که قرص های خواب آور مصرف می کنند، تقریبا 8 تا 20 دقیقه سریع تر از بقیه افراد به خواب می روند و به طور میانگین 35 دقیقه بیشتر می خوابند

در حالت عادی مصرف داروهای خواب آور باید به صورت کوتاه مدت باشد و بیشتر در زمان اتفاقات استرس زا زندگی مانند طلاق یا مرگ اعضا خانواده که سبب بیدار ماندن افراد و به هک ریختن الگوی خواب می شوند، مفید هستند

چه افرادی ممکن است به این داروها نیاز داشته باشند؟

به صورت میانگین از هر 7 آمریکایی یک نفر دچار بی خوابی های طولانی مدت هستند. اختلالات و مشکلات در به خواب رفتن با بالا رفتن سن بیشتر می شوند و حدودا یک نفر از هر 3 فرد میانسال و مسن یکی از انواع قرص های خواب آور را مصرف می کنند

انواع قرص های خواب قابل تهیه بدون نسخه (OTC) کدام هستند؟

هر فرد بالغ می تواند قرص ها و داروهای خواب آور OTC را از داروخانه ها تهیه کند. خواب آور های OTC معمولا دارای یک آنتی هیستامین هستند که در درمان آلرژی و حساسیت استفاده می شوند اما می توانند سبب ایجاد حس خواب آلودگی هم بشوند

بعضی از افراد از مکمل های ملاتونین و والرین برای خواب استفاده می کنند. ملاتونین هورمونی است که بدن به صورت طبیعی برای به خواب رفتن تولید می کند و والرین گیاهی است که به نظر می رسد به احساس آرامش و خواب آلودگی کمک می کند. با وجود در دسترس بودن این خواب آور ها، حتما باید قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنید. داروهای خواب آور OTC برای مثال مکمل ها ممکن است با داروهای دیگری که فرد مصرف می کند تداخل داشته باشند و مشکلات سلامتی جدی ایجاد کنند

انواع قرص های خواب که با نسخه پزشک قابل تهیه هستند کدام اند؟

قرص های تجویزی از داروهای بدون نیاز به نسخه (OTC) قوی تر هستند و برای تهیه آن ها به نسخه پزشک نیاز است. انواع این قرص ها شامل موارد زیر می شوند:

• ضد افسردگی ها
• بنزودیازپین ها
• داروهای Z

عوارض جانبی قرص های خواب آور چه مواردی هستند؟

تقریبا از هر 10 نفر، 8 نفر صبح روز بعد از استفاده از قرص ها و داروهای خواب آور دچار حالت خماری می شوند. احساس خمودگی، افکار درهم و سرگیجه و مشکلات تعادل از سایر اختلالاتی است که در اثر مصرف داروی خواب آور ایجاد می شوند. این اثرات در طول روز ممکن است روی توانایی های فرد در رانندگی، کار کردن، مدرسه رفتن و انجام کارهای روزانه اثر منفی داشته باشند

OTC ها و داروهای خواب آور تجویزی و حتی مکمل ها می توانند عوارض زیر را ایجاد کنند:

• یبوست و اسهال
• خشکی دهان
• سر درد
• ضعف عضلانی
• مشکلات گوارشی از جمله نفخ و سوزش سر دل و تهوع

در اثر مصرف داروهای خواب آور چه مشکلاتی ممکن است ایجاد شوند؟

زمانی که فرد هر شب از داروهای خواب آور استفاده می کند، بدن به این داروها وابسته می شود و اگر مصرف آن ها متوقف شود، مشکل بی خوابی حتی بدتر از قبل باز می گردد که به آن بی خوابی واکنشی گفته می شود. اگر از این داروها برای طولانی مدت استفاده کرده اید، برای توقف مصرف آن ها از پزشک خود مشورت بخواهید و این آمادگی را داشته باشید که ممکن است این پروسه چندین ماه طول بکشد. همچنین به هیچ وجه نباید خواب آور ها را با سایر داروهای آرام بخش و یا الکل همزمان مصرف کرد. به این دلیل که احتمال اوور دوز وجود دارد

بعضی از افراد از قرص های خواب آور تجویزی ممکن است سبب ایجاد پاراسومنیا شوند. این اختلال خواب باعث رفتار های خطرناک زمانی که فرد همچنان حالت  خواب آلودگی دارد می شود. افرادی که داروهای Z مصرف می کنند ممکن است در خواب راه بروند یا غذا بخورند، دارو مصرف کنند، صحبت یا حتی رانندگی کنند. همه این اعمال زمانی انجام می شوند که فرد هوشیاری ندارد و نمی داند که در حال انجام آن ها می باشد. بیشتر افراد بعد از بیدار شدن به یاد نمی آورند که این کار ها را کرده اند

بنزودیازپین ها اعتیاد آور هستند و می توانند سبب سو مصرف مواد شوند. برای کاهش خطر این اتفاق این دسته دارویی توسط پزشک فقط برای استفاده کوتاه مدت تجویز می شوند و احتمالا به جای این داروها از داروهای Z استفاده می شود

آیا مصرف قرص های خواب آور در دوران بارداری ایمن است؟

هر دارویی که در زمان بارداری یا شیردهی استفاده شود، به نوزاد منتقل خواهد شد. قبل از مصرف هرگونه مکمل خواب آور یا داروهای خواب آور OTC با پزشک خود مشورت کنید. برای درمان بی خوابی های شدید پزشک ممکن است خواب آور های کوتاه اثر تجویز کند

آیا مصرف داروهای خواب آور در کودکان بدون خطر است؟

بعضی از والدین از آنتی هیستامین های OTC استفاده می کنند تا کودکان خود را بخوابانند. این داروها برای مصارف خواب آوری تایید شده نیستند و در واقع خواب آور بودن آن ها از عوارض جانبی آن ها حساب می شود و حتی خطر اوور دوز در کودکان وجود دارد

به کودکان نباید مکمل های خواب آور مانند ملاتونین داد. به این دلیل که هیچ مطالعه ای از نظر ایمن بودن این قرص ها در کودکان انجام نشده و در دسترس نیست. در حال حاضر هیچ دارویی برای خواب کودکان ساخته و تایید نشده و تغییر دادن رفتارها و عادت های خواب کودک بهترین راه برای داشتن خواب بهتر در کودکان است

چگونه بدون قرص های خواب راحت بخوابیم؟

رفتار درمانی شناختی (CBT) روشی مؤثر برای بهبود خواب و درمان بی خوابی است. تغییرات رفتاری و عادات خواب اغلب سبب تنظیم شدن خواب بدون نیاز به هیچ دارویی می شود. ممکن است بخواهید توصیه های زیر را جهت داشتن خواب بهتر انجام دهید:

• قبل از خواب از مصرف الکل و غذای سنگین پرهیز کنید.
• مصرف کافئین و مواد کافئین داراز جمله قهوه، نوشیدنی های گازدار و شکلات را در طول روز و مخصوصا قبل از زمان خواب کاهش دهید.
• مصرف سیگار را ترک کنید.
• با گوش دادن به موسیقی، مدیتیشن یا خواندن کتاب خود را آرام کنید.
• لوازم الکترونیکی را حداقل 30 دقیقه قبل از به خواب رفتن خواموش کنید.
• در طول روز از نظر فیزیکی فعال باشید و اگر ممکن است خانه را ترک کنید.
• برنامه خواب منظم داشته باشید ( زمان خوابیدن و بیدار شدن در همه روزها حتی روز های تعطیل یکسان باشد).
• اتاق خواب بهتر است تاریک،ساکت و خنک باشد.

چه زمانی باید با پزشک تماس گرفته شود؟

اگر داروهای خواب آور مصرف می کنید و دچار شرایط  و حالات زیر شدید حتما با پزشک خود مشورت کنید:

• خستگی مزمن
• گیجی یا مشکلات حافظه
• رفتارهای پاراسومنیا
• اشکال در تمرکز یا کامل کردن و انجام فعالیت هایی مانند رانندگی
• احساس درد و ناراحتی شدید در معده

​​​​​​​

داروهای Z به چه داروهایی گفته می شود؟

این دسته دارویی شامل زولپیدم، زوپیکلون، زالپلون و اس زوپیکلون می شود که در درمان بی خوابی (insomnia) استفاده می شوند. به افراد کمک می کند که سریع تر به خواب بروند و احتمال بیدار شدن در طول شب را کاهش می دهد

نکات کلیدی در خصوص قرص های خواب آور : 

• تقریبا یک ساعت طول می کشد تا دارو شروع به اثر کند.
• معمولا برای چند هفته کوتاه ( حداکثر 4 هفته) استفاده می شوند.
• عوارض جانبی رایج شامل احساس طعم آهن در دهان یا خشکی دهان و خواب آلودگی در طول روز است.
• همزمان با مصرف آن نباید از الکا یا کافئین استفاده کرد.

چه افرادی می توانند از زولپیدم استفاده کنند و چه افرادی نمی توانند؟

زولپیدم توسط بالغین بالای 18 سال قابل استفاده است و برای بعضی افراد مناسب نیست. برای اطمینان از ایمن بودن مصرف دارو در صورت داشتن علائم زیر به پزشک خود اطلاع دهید:

• داشتن سابقه واکنش حساسیتی به زولپیدم یا هر داروی دیگر
• داشتن بیماری کبدی یا کلیوی
• مبتلا بودن به میاستنی گراویس: یک بیماری که ضعف عضلانی می دهد
• مشکلات تنفسی یا آپنه خواب ( توقف کوتاه مدت تنفس در زمانی که فرد خواب است)
• داشتن سابقه بیماری روحی
• داشتن سابقه سو مصرف الکل یا مواد مخدر
• اگر در حال اقدام برای بارداری هستید یا باردارید و یا در دوره شیردهی قرار دارید

چه زمانی از این دسته دارویی می شود استفاده کرد؟

زولپیدم در دو فرم 5 و 10 میلی گرمی در بازار دارویی موجود است. دوز معمول مورد استفاده یک قرص 10 میلی گرمی است که یک ساعت قبل از رفتن به تخت باید مصرف شود. اگر بالای 65 سال هستید یا مشکلات کلیه و کبد دارید، با دوز پایین تر 5 میلی گرم این دارو باید برای شما شروع شود

بنزودیازپین ها:

این دسته دارویی شامل آلپرازولام (زاناکس)، کلردیازپوکساید، دیازپام، لورازپام و میدازولام می شوند که در درمان اضطراب، بی خوابی و سایر بیماری ها استفاده می شوند. این داروها مرحله REM خواب را سرکوب می کنند. تمام داروهای این دسته تنفس را در بیماران ریوی سرکوب می کنند و ممکن است در اثر استفاده طولانی مدت اثر خود را از دست بدهند

ضد افسردگی ها:

ضد افسردگی های آرام بخش معمولا در درمان insomnia استفاده می شوند. درصد زیادی از افرادی که بی خوابی مزمن  یا خواب آلودگی را در طول روز تجربه می کنند، علائم افسردگی را نشان می دهند. بی خوابی های مزمن خم باعث افسردگی می شوند. ماهیت تشخیصی افسردگی به دنبال بی خوابی با افسردگی بدون بی خوابی متفاوت است. استفاده از این دسته دارویی به علت داشتن عوارض جانبی ( اثرات آنتی کولینرژیک، خماری طی روز و ...) محدود است و خطر اور دوز در این دسته بالاست مخصوصا در ضد افسردگی های 3 حلقه ای

ضد افسردگی های آرام بخش شامل تری سیکلیک ها ( آمی تریپتیلین، ایمی پرامین، نورتریپتیلین و ...)، ترازودون و داروهای جدیدتر مانند میرتازاپین و نفازودون می شوند

مصرف دسته دارویی مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) هم ممکن است باعث بی خوابی شوند. با این وجود در بعضی بیماران پاروکستین که در این دسته دارویی قرار دارد ممکن است اثرات آرام بخش داشته باشد